Gamer Dog 05

Mój pej gamingowy jest mały i skromny – obserwuje go ok. 168 osób. To mało, zasięgi też mam niewielkie. I doskonale wiem, że tylko dlatego nie mam tam codziennie nasrane jakimś toksycznym syfem. No ale czasem trafi się jakieś gówno na jeziorku, jak typ który napisał to co widać na wklejonym do paska screenie.
Nie bardzo wiedziałam jak mam zareagować na takie dictum, czy koleś napisał to na poważnie, czy dla beki albo tak sobie trolluje…? No i nie wiedząc jak się odnieść, użyłam prymitywnego „haha reaction”. Wtedy okazało się, że typ jednak pisał poważnie, bo tak go zabolała moja emotka, że… zablokował mnie. :’)

Niestety, nic tak nie rozsierdza sfrustrowanych życiem i zakompleksionych boomerskich (tak, ale na serio to mówię o ludziach plus minus w moim wieku, 30 – 40-kilku latkach) zadów jak fakt, że ktoś śmie robić coś inaczej niż ONI. Że lubi takiego burgera a nie innego, że gra na tej konsoli a nie innej, że jest – albo nie jest – fanem jakiejś gry czy filmu, że lubi jakiś rodzaj muzyki lub może nie lubi, że ma inne zdanie na jakikolwiek temat…
Każdy powód jest dobry, żeby się zesrać, bo jednak wyparta trauma z dzieciństwa, frustracja i kompleksy bolą w stare dupsko, a najłatwiej dać sobie ulgę dowalając komuś online. Ta, też było to dla mnie problematyczne i nieco rozmawiałam na ten temat z terapeutką.

Jest to jeden z powodów, dla których uważam Facebooka i ogólnie social media za najgorszego raka toczącego ludzkość. Może niedługo będę gotowa na usunięcie stron o swoich zainteresowaniach z tego parszywego miejsca, bo dobrze wiem co by było, gdyby któremuś z pejów przybyło sławy i zasięgów…
Jestem zmęczona tym gnojowiskiem, ludźmi kłócącymi się o każdą bzdurę, nienawiścią, stronami publikującymi śmierdzące gówna, trollami wszelkiego autoramentu. Człowiek chcący dbać o swój dobrostan i zdrowie psychiczne serio powinien unikać Facebooka.